خداروشکر می‌دونستم راه حل اکثر افسردگی‌ها خوردن دارو نیست چون در دراز مدت کار بدتر می‌کنه.

بالاخره شروع کردم به حل مسئله. هردفعه یک مسئله جدید کشف و راه حلش پیدا میکردم و یکم حالم بهتر می‌شد.

 کم کم متوجه شدم در حال حل یک پازل هستم. پازلی که با حلش انرژی روزانه و انگیزم داره برمیگرده به حالت قبل.

کنجکاوانه شروع به حل این پازل کردم. هر روشی که می‌شد تست کردم. از خوردن قهوه زیاد یا کاکائو , از صبح خیلی زود بیدار شدن تا شب زود خوابیدن . از تورهای گردشگری تا کوهنوردی.از مسافرت‌های پشت هم و رفتن به دل طبیعت.

اکثر مواردی که تست کردم پایدار نبودن یعنی فقط تو همون برنامه و روز حالم بهتر می‌شد اما به صورت پایدار انرژی و انگیزم بالا نمیرفت. 

بصورت موقت یه موقع‌هایی بهتر میشدم اما سریع برمیگشتم به همون حالت قبلی. یعنی دل دماغ کاری رو نداشتم. کجا رفته بود اون اشتیاق سوزان.

تسلیم نشدم ادامه دادم و کم کم به  تکه‌های اصلی پازل پی بردم.

وقتی تکه‌های اصلی پیدا کردم کم کم هم حالم بهتر شد هم انرژی روزانم رفت بالا.

دیگ نه اجباری به مسافرت داشتم نه نیازی به طبیعت گردی یا کوهنوردی و تمام اون کارهایی که فکر می‌کردم می‌تونن حالم بهتر کنن یا انرژیم برگردونن.

کم کم دیدم حالم همینجوری طبیعی در طول روز خوبه و از همه مهم تر انرژی روزانم روز به روز داره بیشتر می‌شه. 

به خودم اومدم دیدم بالاخره پازل حل کردم. وقتی اینو فهمیدم که تمام تکه‌های این پازل کنار هم گذاشتم. انگار دنیارو بهم داده بودن. همونجا بود که فهمیدم چه چیز گرانبهایی پیدا کردم. 

چند صد میلیون از نظر زمانی و مالی هزینه کرده بودم که برسم بهش. و حالا شما اون در اختیار دارید. 

اسمش گذاشتم پازل انرژی